zondag 17 september 2017
J.A. Vrijmoed
Bertelsberg 50
4822 SM BREDA
Telefoon 076 8888047
Mobiel 06 81241084
E-mail hans@remanex.nl
Aantekenen
Arrondissementsparket Breda (OM)
Postbus 90112
4800 RA Breda
Breda: 22 september 2014
Aangifte tegen de Nederlandse staat en haar verantwoordelijkheid voor de jeugdzorg in de breedste zin des woords, met name de pleeggezinnen en instanties die onder het toezicht van jeugdzorg vallen. En jeugdzorg valt weer onder het ministerie van veiligheid en justitie, minister Ivo Opstelten en staatssecretaris Fred Teeven en het ministerie van volksgezondheid, welzijn en sport minister Edith Schippers en staatssecretaris Martin van Rijn.
Begripsbepaling:
• Overheid van de staat der Nederlanden: Rijksoverheid maar ook gemeentes, reclassering, gevangenissen, TBS inrichtingen jeugdinstellingen, jeugdzorg en andere instanties die zich al of niet hebben verschanst in stichtingen in breed mogelijke zin daar overheidstaken uitvoert dus ook ziektekostenverzekeringen en banken die 100% eigendom zijn van deze overheid waaronder grondmaatschappijen en rechtbanken, de gezondheidszorg in zijn algemeenheid maar bijzonder ziekenhuizen en de daar aan verbonden artsen alsmede huisartsen die verplicht van deze semioverheidsinstellingen gebruik moeten maken.
• Andere semioverheidsinstellingen zoals elektriciteitsbedrijven media instellingen zoals de publieke omroepen, woningcorporaties, openbaar vervoer De kamer van Koop handel en alles wat hiermee te vergelijken is.
De aangifte:
De aangifte is gebaseerd op het rapport van de commissie-Samson Omringd door zorg, toch niet veilig. Seksueel misbruik van door de overheid uit huis geplaatste kinderen, 1945 tot heden ingesteld op 16 augustus 2010nr. DDS 5663593 en het door haar uitgebrachte eind rapport op 8 oktober 2012. Van het rapport heb ik geen kopie bijgevoegd omdat het door u makkelijk te krijgen zal zijn incl. deel 3 die voor de buitenwereld verborgen moet blijven. Iedereen is geschrokken in Nederland omdat we het hier hebben over seksueel misbruik in de jeugdzorg: over kinderen die door ingrijpen van de overheid onder toezicht zijn gesteld van jeugdzorg en dan met name de uit huisplaatsingen naar pleegzorg, pleeggezinnen en plaatsingen naar residentiële jeugdzorginstellingen.
In bijlage 1 treft u aan wat feitelijke samenvattingen die echter essentieel zijn voor de aangifte. De voorzitter merkte op in een interview in 2013 dat het aantal meldingen 2x zo hoog zijn dan bij gewone kinderen niet waar zou zijn maar hetzelfde. In principe maakt het niet uit omdat in het rapport uitdrukkelijk gemeld staat dat de werkelijkheid aanzienlijk groter is dan de meldingen die de kommissie heeft gekregen.
De omvang van het seksueel misbruik bij instellingen onder toezicht van instanties van de overheid of semioverheid is op de volgende wijze in hoofdlijnen aan te geven:
Er zijn ongeveer 47.000 uit huis plaatsingen onder auspiciën van de overheid gebeurt. Mogelijk 14% daarvan wordt seksueel misbruikt. Afgerond is dat 6.600 slachtoffers waar de commissie ook van constateert dat het over het algemeen om langdurige misbruik gevallen gaat. Daar komt bij dat het percentage mede gebaseerd is op de bij de commissie gemelde zaken waar een groot deel van volwassen is en dus op veel latere leeftijd dit misbruik melden.
19% zit in residentiële inrichtingen 100% overheid en 6% in pleegzorg gezinnen. Gemiddeld dus 14%. Als we deze verdeling op deze 6.600 slachtoffers los laten zit in residentiële inrichtingen 100% overheid afgerond 5.000 slachtoffers en de rest in pleeggezinnen onder toezicht van Jeugdzorg 1.600. Voor de muggenzifters die zullen proberen op basis van futiliteiten hun op de tocht komende positie te handhaven(functie/inkomenscorruptie) als er rekentechnisch wat op aan te merken zou zijn, dat dit in feite er niet toe doet omdat het rapport van de commissie-Samson zelf al aangeeft dat zij op een ondergrens zitten dat de werkelijk veel groter zal zijn. Rekenkundige afwijkingen doen daar niets aan af. Daar komt nog eens bij dat 75% van de aantallen jeugd is met een licht verstandelijk handicap. In de instellingen is dit 3750 kinderen en bij pleeggezinnen is dat 1.200 kinderen. Maar dit doet niets af aan de ernst van de constateringen en het feit dat de verantwoordelijke overheidsinstellingen er helemaal niets aan doen.
In bijlage 2 kunnen we zien dat de overheid, de verantwoordelijke ministers Ivo Opstelten en Edith Schippers alsmede de staatssecretarissen Fred Teeven en Martin van Rijn na het rapport op 8 oktober 2012 maatregelen nemen om dit verschrikkelijke misbruik onder toezicht en onder verantwoordelijkheid van de rijksoverheid te doen stoppen. Het enige wat men als maatregelen neemt is dat men de professionals beter wil opleiden dan wordt er vergewezen dat er sinds 1 oktober 2012 een hulplijn genaamd Seksueel Misbruik in het leven is geroepen en dat men kennelijk het rapport niet zo goed heeft bestudeerd en de professionals dat ook niet hebben gezien dat als het een meldlijn voor misbruik van kinderen in een inrichting van de overheid zou zijnen/of voor pleeggezinnen de vreemde situatie zich voor doet dat men misbruik bij of onder verantwoordelijkheid van de ene overheid naar de andere overheid zou moeten melden en het grote afdekken van elkaar weer kan beginnen. Nog los van het feit dat de slachtoffers waarvan de meeste jong zijn en licht verstandelijk gehandicapt in een 100% inrichting van de overheid al helemaal niet kunnen bellen en bij de pleeggezinnen het alleen voor de zeer sterke mogelijk is om misbruik te melden, maar er dan omdat deze hulplijn geld kost, daar niet zoveel gebruik van gemaakt zal worden. En dan stomme verbazing, dat als u bijlage 2 goed leest men het misbruik in de jeugdzorg wil terug dringen maar de hulplijn is helemaal niet bedoelt voor de jeugdzorgslachtoffers van de overheid maar voor het totale kindermisbruik. Een haast ongemerkte verschuiving van gesignaleerde onder verantwoordelijk van de overheid gemeld misbruik naar een veel breder kader waardoor men het door de commissie-Samson gesignaleerd misbruik onder jeugdzorg uit zicht verdwijnt in dat bredere kader.
We hebben het hier over kinderen die door dwang van een overheidsinstantie uit huis zijn gehaald en geplaatst zijn waar ze misbruikt kunnen worden. Maar nu nogmaals onder toezicht van 100% onder de overheid vallende instanties die over alle middelen kunnen beschikken dit misbruik notabene onder hun toezicht onmiddellijk een halt toe te roepen.
Dan verwijzen de betrokken ministers naar Actieplan aanpak kindermishandeling 2012-2016 ‘Kinderen veilig welke al in november 2011 is uitgegeven wat dan wel gaat om een aanpak tot 2016 maar niet gaat over het misbruik bij overheidsinstellingen van de overheid en onder de verantwoordelijkheid van jeugdzorg. Het rapport van de commissie-Samson is van oktober 2012 Ook hier gaat het om het totale misbruik van kinderen en niet specifiek om het misbruik bij de pleegzorggezinnen en de residentiële inrichtingen. Weer de subtiele verschuiving weg van het misbruik bij de jeugdzorginstellingen. Dit laat zien dat de betrokken en verantwoordelijke ministers en staatsecretarissen niets maar dan ook helemaal niets hebben ondernomen om het geconstateerde in het rapport van de commissie-Samson te doen stoppen.
Er moet derhalve worden geconstateerd dat er heden nog steeds seksueel misbruik op grote schaal onder verantwoordelijkheid van de overheid plaatst vindt met ongeveer de aantalen 5000 in residentiële inrichtingen en ongeveer 1600 onder zorg van pleeggezinnen aangesteld door de jeugdzorg. Dat dit kinderen zijn die omdat zij met geweld en/of seksueel misbruik te maken hebben gehad daardoor in opdracht van de bevoegde instanties zoals jeugdzorg gerechtelijk uit huis zijn geplaatst maar nu kennelijk onder bescherming van de overheid ongeveer 50% kans loopt opnieuw met geweld en seksueel misbruik te maken te krijgen of al langdurig heeft.
De overheid, in dit geval de hoogste verantwoordelijken zoals die in de aanhef van deze aangifte zijn vermeld, en die door de politieke partijen zijn aangewezen en verantwoordelijk gesteld voor de onder hun bestuur vallende instanties, die zich bezig houden met de uit huis plaatsingen van kinderen zoals jeugdzorg en de pleeggezinnen waar deze kinderen zijn ondergebracht en de residentiële inrichtingen, mede verantwoordelijk zijn voor het ernstig falen van deze instanties met name jeugdzorg waardoor het geweld en seksueel misbruik gewoon voortduren. Sterker nog uit bijlage 2 is duidelijk en niet mis te verstaan af te lezen dat men helemaal niets doet of heeft gedaan om orde op zaken te stellen.
Nergens lees ik dat er betrokkenen zijn opgepakt die zich met misbruik en geweld binnen de onder verantwoordelijkheid van jeugdzorg hebben bezig gehouden of dat nog doen. Gezien het rapport van de commissie-Samson waar deze aangifte op is gepasseerd moet er een aanzienlijk aantal daders zijn binnen de gelederen, die kennelijk gewoon kunnen doorgaan. Wel kunnen we dagen op de TV worden geconfronteerd met verboren camera’s op hockeyclubs maar misbruik binnen de jeugdzorg vallende instellingen waar op veel grotere schaal veel ernstige gevallen van geweld en misbuik plaats vindt daar wordt door het deskundig afdekken door de bureaucratie niets over gesignaleerd.
Er wordt alleen maar op bureaucratische wijze afgedekt. Een voorbeeld daarvan is een kind van Nora Yorukseven waarvan haar zoon op basis van verwaarlozing( dit is ook niet juist omdat het vermoedelijk om een politieke afrekening gaat in Rotterdam) uit huis is geplaatst. Verwaarlozing daar hebben we het over. Geen geweld en geen seksueel misbruik die uit huis plaatsing dringend noodzakelijk maken. Verwaarlozing daar kan men alle kanten mee heen en de betrokken ambtnaar zal ten alle tijden de rechtbank overtuigen dat de uit uitplaatsing juist is. de jeugdzorg functionaris zal niet zeggen we hebben het niet goed gezien, omdat dit rechtstreekse gevolgen voor de carrière van de betrokken functionaris heeft. De advocaat van de vrouw zal ook niet zo hard optreden want men komt en de rechter en de ambtenaar regelmatig tegen waardoor het belang van de cliënt en het kind niet het grootste belang heeft bij betrokkenen. Hoewel men er kennelijk over praat en de moeder die zaken signaleert wordt niet zo serieus genomen. Mevr. Nora Yorukseven constateert blauwe plekken en een mentale terugval van haar zoon en kaart dat aan bij de jeugdzorg maar dat wordt ontkent en afgewezen. Mevrouw Nora Yorukseven probeert dan te praten met het pleeggezin zelf om te weten te komen wat er aan de hand is en dat is terecht. Het is haar kind en niet van de overheid. Daar krijgt ze problemen door. Aangekaart bij rechtszaken om proberen het kind weer terug te krijgen. Krijgt zij dat kind terug? Natuurlijk niet. Want als de zoon nu wordt teruggegeven zal kunnen blijken dat zij gelijk heeft. De zoon is beter af bij der moeder zelfs met een lichte verwaarlozing omdat het nu niet het risico loopt misbruikt of mishandeld te worden. Nu is in augustus 2014 de uit huis plaatsing verlengd want als je roept dat de betrokkene bij jeugdzorg kennelijk hun verantwoordelijkheid niet aankunnen wat volgens deze aangifte ook juist is, dan gaat de ambtelijke molen van het functie/inkomen behoudt van de betrokken ambtenaar een hoofdrol spelen en de rechter zal dan de kant van de overheid kiezen omdat dit niet onderkent wordt. Schande. Ik roep het OM dan ook op om speciaal aan deze zaak aandacht te besteden en betrokken advocaat opnieuw te proberen de laatste uitspraak ongedaan te maken omdat haar zoon alleen al omdat zij de moeder is bij haar aanzienlijk beter af is dan bij de overheid waar hij 50% de kans heeft, terwijl de mogelijkheid bestaat dat dit al is gebeurt gezien regelmatig door de moeder geconstateerde blauwe plekken, misbruikt te worden en geweld tegen hem is gepleegd.
Samenvatting van de aangifte:
Verzoek het OM dringend en bij voorrang een grootschalig onderzoek in te stellen naar het seksueel misbuik
en geweld bij de onder de overheid vallende residentiële inrichtingen en door de jeugdzorg en/of overheid aangewezen pleeggezinnen zoals in het rapport van de commissie-Samson van 8 oktober 2012 is vestgesteld.
Uit het rapport van de commissie van 8 oktober 2012 is af te lezen en geconcludeerd dat er op grote schaal geweld en seksueel misbruik plaats heeft gevonden in de pleeggezinnen aangesteld door de jeugdzorg en de residentiële inrichtingen welke onder jeugdzorg vallen en dat dit gezien de grote aantallen met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, nog steeds plaats vindt en dat dit gaat om zowel om substantiële aantallen slachtoffers maar ook daders. Dat de betrokken besturen van jeugdzorg hun verantwoordelijkheid niet hebben genomen en tot op heden ernstig hebben gefaald omdat nog steeds geen enkele dader van deze substantiële groep is opgepakt en gestraft sinds het verschijnen van het rapport. Dat de betrokken ministers en staatssecretarissen ernstig hebben gefaald de juiste reorganisaties en onderzoeken te gelasten om deze onder verantwoordelijkheid van de overheid plaats vindende misdaden met huid en haar uit te roeien. Dat geconstateerd moet worden dat de minister van veiligheid en justitie en de staatssecretaris van veiligheid en justitie kennelijk op geen enkele wijze de veiligheid van de kinderen die uit huis geplaatst zijn op gerechtelijk bevel kunnen veiligstellen terwijl dat de primaire veiligheidstaak is voor deze uit huis geplaatste kinderen waar alles voor moet wijken. Anders heeft uit huis plaatsing om kinderen te beschermen totaal geen zin. Het moet voor alles gaan omdat wij grote waarde hechten aan de gezondheid en veiligheid van onze kinderen maar dat de betrokken minister en staatssecretaris het kennelijk belangrijker vinden aanzienlijke tijd en geld te besteden aan 26.000 illegale telefoontaps, het afdekken van Demmink die, of het nu waar is of niet, door de pedofiele beschuldigingen niet meer van onbesproken gedrag was en daardoor niet als hoogste baas van justitie aangesteld had mogen worden. Daardoor zijn de minister en staatssecretaris van veiligheid beide VVD in persoon alsmede de minister VVD en staatssecretaris PVDA van het ministerie van volksgezondheid, welzijn en sport in persoon mede door de causale verbanden mede aansprakelijk voor het leed wat de slachtoffers ondervinden of hebben ondervonden door de daders.
Ik zal vanwege de politieke beladenheid alle fracties van de eerste kamer alle fracties van de tweede kamer alsmede alle politieke partijen deze aangifte toesturen omdat kennelijk er ook wel het een en ander schort aan het toezicht op deze zeer ernstige op alle fronten falende bestuurders en organisaties als jeugdzorg waardoor de gesignaleerde wantoestanden in pleeggezinnen en residentiële jeugdzorginrichtingen gewoon voortduren en men kennelijk niet bestuurlijk in staat lijkt de veiligheid van de kinderen bij gerechtelijke uit huis huisplaatsingen te waarborgen. Wat zo primair is dat boven alles al het andere moet wijken om deze veiligheid te waarborgen maar niet gebeurd.
J.A. Vrijmoed
Geen opmerkingen:
Een reactie posten